Sıkı sıkıya sarmalamıştı...
Bekli de en güvendiği dostuydu beyazın saflığana bürünen kuzusu…
Oyunlarına gölge düşüren yoksulluğun aksine,
Sevgiyle bağlanmıştı dost sıcaklığına...
Masum bir gölgeydi avuçlarındaki…
Çocuksu bir tebessümdü koskoca dünyasında ki yalnızlığı…
Sevgiydi tek gerçeği..
Sevgiydi belki de tek düşlediği...
Umarsızca...
Korkusuzca sevmekti belki de tek bildiği...
En iyi yapabildiği...
En çok sevdiği sevmekti belki de...
TANURA
FOTOĞRAF: Merdan Akbulut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder