Bugün dünden daha iyiyim...
Fiziken bedenim çöküşte hastayım ama ruhen daha iyiyim.
Daha net anlamlandırabiliyorum artık her şeyi...
Daha mantıklı düşünebiliyorum mesela...
Gözlerimin kızarıklığı geçti...
Makyaj yapabiliyorum yeniden...
Tırnaklarımı yeniden kırmızıya boyamaya cesaret edebiliyorum...
Yeni sayfalara yeni yeni şeyler yazabilecek kadar gücüm var mı bilmiyorum ama hiç kaybetmediğim cesaretim ve savaşma gücüm hala bedenim de ve ruhum da bunu biliyorum, bunu hisssediyorum...
Zaman geçiyor ve ben alışıyorum yeniden kendi yalnızlığıma...
Peki ya sizler (sen) (o) ...
Alışabilcekmisiniz kendi kendi yalnızlığınıza... yoksa zaten hep alışık olduğumuz bir yanılgımıydı her şey ...
sizin, senin, onun, senin savaşacak gücün(üz) var mı ?
04 ARALIK 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder