Yalan, yasak, umut, umutsuzluk içimi daraltan, sıkan, boğan
paranoyalarda son bulan bütün her şey çık git hayatımdan...
Yalnız bırak savaşımda beni...
Aşkımı da ve sevdamı da beni de rahat bırak...
Doymadan bırakmayacağım bu sefer sahip olduklarımın hiç birinin peşini ben...
Ellerimden uçup gitmeyecek bundan sonra hayat…
Gereksiz zamanların girdabında savrulmayacağım...
Sen ne dedin, o ne dedi, bu ne dedi gibi saçma sapan tavırlarını umursamadığım gibi insanların hayasız olduğunu ve bunun hiçbir zaman son bulmayacağını kabullenerek ama umudumu da yitirmeden onları görmeden, var olduklarını (haketmeyenin) umursamadan yaşayacağım hayatın içinde...
Kimler ki diyeceksin ya onlar bütün kendini bilmezler, kıskançlar, kendi olamayanlar, kendi gibi yaşayamayanlar, aşkı hissedemeyenler, aşka dokunamayanlar bir de üstüne üstelik bunu kabullenemeyenler…
Yani tutunamayanlar
Uzak durun içselliğimden…
Kirletemeyeceksiniz…
Kirlenmeyeceğiz biz, bizler...
...::: TANURA :::...
19 KASIM 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder