Bana bu gün İstanbulu hiç sormayın kandırdı bu sabah beni, önce gülümseyen güneşli yüzünü gösterdi alma der gibi şemsiyeni güneşe bakıp havayı kokla der gibi...
Onu dinledim ve düştüm yollara iki adım attım motora ulaştım havaya,güneşe, İstanbul'uma gülümsedim....
Arkadamı döndüm ürperen bedenimi ısıtmak için içeri girdim, ellerimi ovuşturdum bildiğim eski yöntemlerle ellerimi ovuşturarak yüzümdeki buz kesmiş istanbulu kazıdım...
Ulaştığı yolun sonunda yüzmü istanbul’a döndüğümde farkettim bugün istanbul’un bana oyun oynadığını ve ağlamaya başladığını...
Bütün hüznünü üzerime boşalttığı...
İçimden geçirdim, öyle yorgun ve hafiften ıslanan bedenimle İstanbul'umun hüznünü düşündüm...
İçine gizlediği, sırf bizi bizleri mutlu etmek adına gülümsemeye çalıştığı güneşli kısa zaman dilimini düşündüm...
Ve bir kez daha sevdim kirli ve yorgun bu şehrin yağmurunu
İstanbul çok yorgun
İstanbul deliler gibi aşık...
İstanbul derinden acılı....
...::: TANURA :::...
07 KASIM 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder