İçim neden darmadağın ve ben neden bu kadar dağıldım ?
Son zamanlarda hep kendimi sorgularken buluyorum ve korkuyorum bakışlarım(n)dan, cevaplarım(n)dan…
Ama en çok susmaktan korkuyorum…
Ama en çok susmandan korkuyorum…
Sana dair cümleler kuramamaktan…
Dışarıda yağmur yağıyor ve ben yine yeniden bir belirsizliğin girdabında sağa sola savruluyorum…
Korkularımla yüzleştiğim kadar korkusuzluklarımla da yüzleşiyorum…
Ellerini arıyorum bulamadığımda üşüyorum…
Çıkmaz sokaklar kentinin puslu bir akşamın da bir yalnızlığın girdabında yitiyorum…
Sana susuyorum evet en çok sana…
Ve hep bundan korktuğumu anlıyorum…
Hep kaçarken yarınlardan senden kaçamayışımı, kaçmak istemeyişimi fark ederek bir kez daha sana susuyorum…
Ürperiyor bedenim…
Üşüyorum sevgilim…
Dışarıda yağmur ve ben istemesem de sensiz ıslanmayı, ıslanıyor bedenim…
Gözlerim de bir pus beliyor, bir gölge düşlüyorum, sen olmanı diliyorum hep…
Arkamı dönüyorum sadece ıslak ve karanlık şehirle yüzleşiyorum…
Hafiften belirdiğini hissediyorum gölgen düşüyor bedenime…
Sıcaklığın yaklaşıyor tenime…
Titreyen bedenim ısınıyor sıcaklığınla sonra bir an kaybolduğunu anlıyorum ve yeniden bırakıyorum bedenimi üşüyen ve ürperen zaman dilimlerine…
Bir tual düşlüyorum kimi zaman, sana renkler yakıştırıyorum…
Kullanmasını bile bilmediğim ama hep kokusuna hayran kaldığım bu boyalarla tual’i renklere buluyorum, bendeki tonlarını buluyorum önümdeki kremsi zemini…
İçimden sana dair ne geliyorsa onu çiziyorum boşluğa…
Korkuyorum sevgilim…
Var olurken ansızın yok oluşlarından sonra bütün bedeninle beni sarışından korkuyorum…
Deli gibi dokunmak isterken tenine, parmaklarım uzanmışken iklimine, tam dokunacakken sıcaklığına korkuyorum yitip gitmelerinden…
Deliler gibi senin olmak istiyorum…
Başka hiçbir yüzü umursamak istemiyorum ben…
Bağırmak istiyorum…
Çığlıklar atıyorum…
Çığlıklarım sana sevgili…
Adını korkusuzca bağırmak istiyorum…
Adımı korkusuzca bağırabildiğini duymak istiyorum…
Varlığını sonsuz hissetmek istiyorum…
Sana dokunmaktan artık korkmamak istiyorum…
Cümlelerimi bir türlü bitiremiyorum…
Tam son noktayı koydum derken, sonlandırırken cümlelerimi yeni bir şeyler yansıyor içimden parmak uçlarıma devam ediyorum yazmaya…
Savunmasızca yazıyorum…
Umursamadan sadece yazıyorum yazıyorum
…
..
.
vakit dün gece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder