Ne zaman güne son versem, uykuya bırakmak için kapatsam bütün ışıklarımı cümleler diziliyor karanlıkta aklıma, yorgun beynime…
Ve ben yeni yeni düşlere dalıyorum her defasında.
Kaleme ve kağıda sarılıyorum ansızın karanlık gölgelerin aydınlığında…
Senlere ve benlere çoğalıyorum…
Seni düşünüyorum…
Senli zamanların sıcaklığına akıyorum…
Bir beden düşüyor seyrime, sıcak ve biraz nemli…
Bir beden düşüyor gözlerimin aydınlığına…
Ben ne zaman güne son versem…
Bedenim ne zaman uykuya aldansa ve ben ne zaman gözlerimi yumsan
sen(i)leri görüyorum…
Ruhuma dağılan aydınlığını seziyorum…
Öpüşlerin geliyor aklıma…
Biraz ürkek, biraz sokulgan…
Ve ben ne zaman geceye bıraksam kendimi
sen(i)leri düşlüyorum yalnızlığımda…
18 KASIM 2007
...::: TANURA :::...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder