4 Şubat 2008

K E N D İ N E K I Z G I N

Uykum var...
Kendimi banyonun soğukluğuna ve suyun sıcaklığına bırakmam gerek ama üşeniyorum...
Canım da sıkkın sanırım...
Pekiyi değilim bugün...
Hım…
Kendi kendime konuşuyorum şimdi gidiyorum belki bu gece olmam bilmiyorum belki de dayanama yine gelirim...
Ya da cümle kurmak isterim gelirim…

Kendime kızıyorum, çünkü kendime hiç zaman ayırmıyorum artık, yarım kalan ve okumak için ayırdığım kitaplarla doldu raflarım…
Ertelediğim ne çok şey biriktirmişim farkına vardıkça daha çok kızıyorum kendime…
Birde kendimi bu denli üzüntülere sürükleyebilmeyi nasıl beceriyorum bunu anlamıyorum…
Kendi kendime çok sordum ama bu sorunun cevabı yok bulamıyorum…

Kızıyorum kendime çok kızıyorum...

Hiç yorum yok: