Büyüyoruz büyüdükçe acıyı daha çok hissediyoruz, hissettikçe daha acımasızlaşıyoruz, acımasızlaştıkça ise daha çok kırıyoruz insanları ve kendimizi...
Bir duvar örüyoruz zamanla büyüdükçe duvarların üzerine yeni duvarlar ekliyoruz...
Kendimizi hapsediyoruz...!
Kendimizi korkularımızı saklıyoruz...!
Hep yeni başlangıçlar yapıyoruz ve hep aynı noktada buluyoruz kendimizi...
Hiç yeniden başlanmadığını farkediyoruz bizi biz yapanın geride bırakmaya çalıştıklarımız olduğunun farkına varıyoruz...
Eğer iyi bir geçmişse gerideki mutlu oluyoruz ama pişmalıklar varsa mutluluklardan daha çok üzüntüler varsa silmeye çalışıyoruz silinmesi imkansız benliklerimizi...
Geriye anlatılması zor olan,geriye yaşanılası zor bir gelecek bizleri bekleyen...
Kendimizle benliğimiz ve içimizde yaşattığımız benliklerle savaşacağımız bir gelecek bizi bekleyen..
Umudu yitirmemek dileğiyle....
Ümmühan ÇİFÇİ (TANURA)
11 Mart 2007
00:20
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder