Ne çok sustuk bağırmak gerekirken !

Ne çok sustuk bağırmak gerekirken !
....
...
..
.

Gizlenmiş, yitirilmiş ya da unutulmaya yüz tutmuş bütün kayıtsız sevgilerin adına... Ölümsüzlüğün tadına varmış esir bir mahkum gibi.... Hayatı eline yüzüne bulaştırmış bir şair gibi... Korkarken yarından ve gelecekten Umutsuzlukların içinde büyüttüğüm  bizden izler yansıyor sessiz duvarlara... Tiz çığlıklarını atıyor ruhlar...
Ölümsüzleşiyor bütün anılar...
Ve bana beklemek düşüyordu karanlığın orta yerinde... Bütün sessizliğimle!
Beklerken yokluğunda adın yankılanırdı duvarlarımda... Gölgeler seni bana çizerdi...
Rüzgar kokunu taşırdı.... Güneş sıcaklığını hissettiği.... Yağmur gözlerindeki ıslaklığı...
Gökyüzü bütün maviliğinde seni anımsatırdı....
Huzurdun....Huzurumdun...Mavimdin... Gökyüzünde aydınlığımdın...

Konuşamadığımdın...
Bağırmadığım...
Dokunmaya korktuğumdun...
Yokluğuna alışamayacağımdın...
Mırıldadığım kelimelerin çok bilinmeyenli denklemiydin....

01 Ocak 2013
20:30

......
....
..
.