Sayıklamlar

Bazen nereden başlaman gerektğini bilemezsin ya da nasıl devam etmen gerektiğini. Sebepler azaldıkça sizi bağlayan her şey yok oldukça gittikçe büyüyen o boşluğun içinde kaybolursunuz.
Anlamını yitirir bütün renkler, bütün dokular, bütün kokular...
Kaybolmak aslında en zor olanıdır sanılanın aksine. Değişmeyen her şey, yenilenmeyen hayatlar, unutulmayan yaşanmışlıklar, dinmeyen özlemler dir sebep...
Kendi kendime çok fazla konuşuyorken buluyorum kendimi.
Sonra kendime susuyorum!


-------------
Sayıklamalar

Zaman

Kendi seyrinde devam ediyor hayat... Her gün bir öncekinin aynısı...Her gün bir öncekinden daha keyifsiz... Zaman düzeltir her şeyi derlerdi ya artık pek inanmıyorum zamanın hükmüne... Zaman benden hayatımı çalmaktan başka bir şey yapmadı. Artık bunu biliyorum. Zaman hiç bir şeyi düzeltmiyor aksine sadece geçiştiriyor. İnsanı alışmak zorunda bırakıyor. Biz aynılıkların içinde zamanımızı yitirirken o bize pek bir şey katmıyor diyebilirim. Evet alışmak zorunda bırakılıyor ve alışıyoruz. öğretilmiş hiç bir şeyi unutmuyoruz ama unutmak istemediğimiz her şeyi unutmak zorunda kalıyoruz. Geride bırakmak zorunluluğu içinde hayatlarımıza devam ediyoruz.

Beni hayal kırıklığına uğrattın zaman. En çok sana güveniyordum ama artık sanda güvenmiyorum zaman.
Geri ver çaldıklarını... Geri ver bütün unutmak zorunda bırakıldığım zamanlarımı...


Sayıklamalar

SAYIKLAMALAR

Tek tek siliniyor hafızamda görüntüler...
silinen yüzler,
unutulan gülüşlerle doluyor boşluklar...
pul pul dökülüyor anılar,
ömrün alınyazısını yazıyor hikayeler
susuz deniz,
ruhsuz beden,
soğuk güneş,
dalgasız deniz,
sessiz şarkı,
hissiz eller,
görmeyen gözler...

Tek tek siliniyor hafızamdan görüntüler...
rengi soluyor bütün çiçeklerin
izleri tek tek yok oluyor bütün yaşanmışlıkların...
Umut yok oluyor.
Ben  ve sen
ve biz
her şey anlamını yitiriyor...
Gün can çekiyor...

Sayıklamalar

Dal Goncayı Bir Sabah

Dal goncayı bir sabah açılmış buldu,
Gül melteme bir masal deyip savruldu
Dünyada vefasızlığa bak; on günde
Bir gül yetişip, açıp, solup kayboldu.
Sen acırken bana, hiç bir günahımdan korkmam
Benle oldukça; yokuş, engebe, yoldan korkmam
Beni ak yüzle diriltirsin a Tanrım, bilirim;
Defterim dolsa da suçlarla, siyahtan korkmam.

Eksik - Yarım

Nereye gideceğini bilmediği zamanlar vardır ya insanın, hani nasıl başlayacağını yada nasıl devam edeceğini bulmadığı zamanları işte öylesi bir haldeyim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İçimde yarım kalmışlık hissi ile  kendi duvarlarımla çarpışıyorum. Hep bildiğim o gerçeğin içindeyim şimdi ve nasıl çözmem gerek bilmiyorum. Yarım kalmışlık hissini nasıl yok etmeliydim ki bilmiyorum. Bir şey yaşanmadan yaşanıp tükenmeden bitmiyor ki. Bittiğini zannettiklerimiz, bitti zannettiklerimiz yok olmuyor ki.
Şimdi bir yol bulmalıyım. Ya yarım kalanın tükenmesini sağlamalı  ya da yarım kalmışlık hissi ile yaşamayı öğrenmeliyim. Kendi kendime verdiğim bu savaşı nasıl bitireceğim bilmiyorum. Yeni bir yol nasıl bulacağım... Daha kaç çıkmaz sokağa sapacağım ya da kaç yanlış yola daha gireceğim... Sıkıldım... Çok sıkıldım... Bana mı zor, zor olan ben miyim bilmiyorum... Hayat elime yüzüme bulaşıyor ben bir şey yapamıyorum...

Sayıklamalar...

SAYIKLAMLAR

gecenin orta yerinde, o sessiz karanlığın ortasında, gece düşlerinin aralığında, bir nefes ötede soluğun... uyumadığım uykunun, göremediğim her düşün cezası alın yazısı....
garip sesler duyuyorum... görmediğim yüzleri görüyorum... hiç dokunmadığım tenlere dokunuyorum...
özlüyorum gecenin orta yerinde... Karanlığın içinde baktığım o yerde ol istiyorum...
gece seni ve beni yok saysın istiyorum...

iki dudak arası...