Bir el uzatın kendimden kurtulamıyorum...! :P

Uzun uzun zaman sonralarından merhaba... 
bilakis kendime şaşırmalar içindeyim... Çok fazla düşünür az cümle kurar oldum... 
Az gidip uz gidip gide gide yolu bitmeyen yollardan dönemeyen oldum...
İki lafın belini kırmayalı onca zamanın olduğunun farkında olsam da ellerim gitmedi hiç ne kaleme,ne kağıda, ne de klavyeye...
nedendir bilmez insanın bazen uzun uzun susası gelir. Sustukça da susası gelmeye devam eder... 
Kendi kendini yer bitirirken iki cümle neden yazmak ki insan hiç anlam veremedim.
Zaten artık kendime de anlam veremez oldum. Bir kendimi bilmez avare oldum...
Kendi kendine, kendi başına, kendi başından buyruk oldum.. Tek kişilik koca bir dünyanın içindeyim. Kendimle konuşup kendimle gülüyorum. Kendimle mutlu olup kendi kendime eğlenceler çıkarıyorum. Kısacası yalnızlığı sevmenin suyunu çıkarttım. 
Kendi suyumu da sıkıp bir güzel içeceğimden korkuyorum. 
Bir el uzatın kendimden kurtulamıyorum...

Neyse ben yine çekiliyorum. Kendi kuytuma. Kahrolasıca derinliğime...
Şimdilik hoş kalın... Şen kalın...