Anlamanızı beklemiyorum, hak vermenizi beklemiyorum... Üzgünüm mutluyken yazamıyorum. İnsan mutluyken yazdığı yazılarda neyi anlatabilir bilmiyorum. Mutluyken yazmayı da denedim, denemedim sanmayın ama olmuyor işte öyle saçma sapan mutluluk sözcükleri bir araya geldiğinde kendi kendime oturup gülerken buluyorum kurduğum cümlelerime... Hep mutsuzken ya da hep mutsuzluğumu yazmam kimilerini rahatsız etsede üzgünüm sizin için yapabileceğim bir şey yok. Kiminize göre ağlak oldum, kiminize rol yapıyor oldum, kiminize göre yine aynı hikayeleri anlatır oldum.
Siz kimdiniz ?
Hakım da ne bildiniz ?
Ya da neyi bilmek istediniz ?
Tanımadan, bilmeden, sormada,n sorgulamadan adıma bir çok cümle kurdunuz. Kiminiz nefret ettiniz, kiminiz aklınca ruhunuzu eylediniz... Sizler kimdiniz ki?
Siyasi cümlelerle slogan atmadığım için siyasetten anlamaz, düşünmez etmez bildiniz, can acımı yazdım kurtul bu halden dediniz... Daha nice nice... Hiç bilmeden nede kolay eleştirdiniz. Hiç bilmeden ne de kolay hakkımda atıp ta tuttunuz.
Hiç birinizin olmadığı kadar gerçeğim belki kim bilir...
Sizler gibi olmadığım için üzgünde değilim aslında...
Kalabalığın seline kapılıp giderken tıpa tıp benzerliklerinizi üzerlerinize kıyafet gibi giydiğinizde oldukça komik gözüküyordunuz aslında... Hepiniz bu hayatı umursamıyor, hiç biriniz aşk acısı çekmiyor, hepinizin ilişkileri mükemmeldi... Sanki hiç biriniz aldatılmadınız, hiç biriniz terk edilmediniz, sanki hiç biriniz bir oyunda saf dışı bırakılmadınız... Farkında değilsiniz ama oldukça sahtesiniz.
Susun artık çok fazla gürültü çıkartıyorsunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder