Bir kez daha öldük...
Her şey yok olurken karıştık dağılan parçaların gölgesine...
Her şey biraz daha acı, her şey biraz hüzün kokarken...
Can çekişirken söylenmeyen sözler biz bir kez daha öldük...
Geçmişin silik yüzü belirirken, tüm "anlar" can bulurken biz bir
kez daha öldük.
Kayıp giden, yok olan bütün baharlarda yeniden yeniden yok olduk...
Yazı görmeden sonbaharın turuncu renginde ölümü bulduk...
- SAYIKLAMALAR -
2 yorum:
öldüğümüzde geride kalanlara bencillik ediyoruz bana kalırsa. çünkü tekrar ölmeye geldiğimizde bizi öldüren şeylerle baş ettiklerini görüyoruz. biz onları yalnız bırakmış olmamıza rağmen. pek iyi de; acaba bizi onlar değilmi öldüren...?
ki öldürür bizi kahır, ki kahir onlardır, ki kahır odur, ki kahır o!
Can çekişirken soluk alan bedenlerimiz, diri diri yakarlarken can(ımızı), ateşe verirlerken ruhumuzun gülen yüzünü öldürürler içimizi dışımıza çıkara çıkara...
Yorum Gönder