...

Ve bir gün gözlerimi kapadığımda her şey gözkapaklarım ardında hayat bulmaktaydı...
İsimsiz şehirlerin kahramanları bir bir boy göstermişti...
Karanlık sokakların, ıssız caddelerin sessizliğinde çığlıklar kulaklarımda çınlamaktaydı...
bir hikaye başlamak da ve başka bir hikaye son bulmaktaydı... Sen yitip giderken sen bende eksilirken bende yok olmaktaydım...
İşte o anda tükenmek tek korkum olmuştu...

Sadece serzeniş!