30 Eylül 2008

DOĞAN BÜTÜN BEBEKLERİM ÖLÜ!

Elleri kanlı bir gözyaşı avuçlarıma dökülen.
Umursamaz sabahlarda kana buladığım hayat,
yorgansız uyuduğum gece
ve tesadüflerin gölgesinde gebe kaldığım sabah(lar)!
Boşluklarımda kıvranan ağrı!
Korkunun kıvranan karalığı.
Ölüm kör kuyularımdan öte derin yalnızlık hissiyatı
Doğan bütün bebeklerim ölü!
Kanlı gebeliklerin doğmayan çocukları
Yüzleri yok
Gözlerinde karartı!

Gördüğüm bütün düşler acı!
Bildiğim bütün dokunuşlar yaralı!
Öptüğüm bütün dudaklar kanlı!
Bıraktığım bütün izler korkulu!
Özlediğim bütün adamlar,
Seviştiğim bütün vücutlar,
Dokunduğum bütün tenler,
Korkulu!

İsmi yok!
Şekli yok!
Baktığım, gördüğüm hiçbir şeyin bir benzeri yok!
Bölük pörçük cümleleri(mi)n anlamsızlığı yok!
Derin solukların bedenime faydası yok!
Bu anlamsız rüyanın biteceği yok!

1 yorum:

perpetual gloom dedi ki...

..ve sonrası sessizlik



çok güzel olmuş, tebrik ederim.