İÇİMDEKİLER

Ah benim kafam... İçindeki bütün düşünceler... 

Yorgun düşüyorum! 

Bırakın kollarımı, kanatlarımdan uzak durun uçamıyorum! 

gözlerimin seyrinden çekilin hayal kuramıyorum!

Ah benim kafam... İçindeki bütün kuruntularım...

Yorgun düşüyorum! 

Bırakın ellerimi cümleler kuramıyorum!

Ellerim uyuşuyor yazamıyorum!

Ah benim kafam... İçindeki bütün karanlıklarım...

Yorgun düşüyorum!

Gidin artık önümü göremiyorum...

Ayaklarım takılıyor düşüp duruyorum!

Ah benim kafam... İçindeki bütün yalnızlıklarım...

Yorgun düşüyorum!

Bırakın bedenimi! Çekin ellerinizi...

Yalnız kalmak istemiyorum!

22 Kasım 2012

17:49

Farkındalık...

Önceden elime kağıt ve kalemi geçirdiğim anda çizerdim saçma sapan şekiller, değişik figürler, çiçekler, kuşlar, yıldızlar ve ağaçlar ve bunun gibi figürler...
Uzunca bir süre anlamamıştım... Parmak uçlarımdan kaleme, kalemden kağıda akıp giden çizgilerin, şekillerin, figürlerin kendimce anlamlarını...
Şimdi anlıyorum en çok kendimi yalnız hissettiğim zamanlarda kalem ve kağıdın kölesi olduğumu...
Şimdi anlıyorum çizdiğim her figürün benim için neyi ifade ettiğini...
En çok ağaç çizdiğimi hatırlıyorum... Küçük kağıtlara, peçeteye, sigara kutularına...
Ve hep yalnızlık hissi ile boğuştuğumda dallanan kolları gökyüzüne ulaşan ağaçlar çizdiğimi...
Üstünde kuşları uçurduğumu...
Şimdi anlıyorum kayboluşlarımda kendime yoleylediğimi...

17 Kasım 2012
An

Mırıltılar

söylenmemiş sözlerine...
yazılmamış mısralarına dalıyorum...
gün doğuyor ben sensizliğe yok oluyorum...

Mırıltılar..

...

Bazen korkuyorum bu özlemden sevgili...
Ele avuca sığmıyor, öyle bir his ki yitip gitmekten korkuyorum...
Gözlerimi yumduğumda yanımda ol istiyorum...
Kaybolmak istiyorum sıcaklığında...
Öyle çok sen ol istiyorum ki korkuyorum kendimden sevgili...


...

Eksik Bisey Mi Var