Tek tek siliniyor izler..
Hafızamda her gün bir anı daha yok oluyor...
Bütün yaşanmışlıklar tozlu raflarda yerini alırken, öylesi bir günün aydığınlığında bütün gizlenenler ortaya çıkıyor...
Çıplak bedenler,soğuk yüzler, karanlık bakışlar,dokunmayı unutmuş eller...
Adın dudakların arasından koca bir çığlıkken fısıltıya dönüşüyor.
Yakın uzak, uzak yakın oluyor...
Ve elveda demek sıradanlaşıyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder