-Sayıklamalar-

Yüzümün ağlayan seyri aynaya düştüğünde fark ettim adının verdiği acıyı. Gitmek her gece özlemek gibiydi teninde uyuduğum geceleri... Kalmak cehennemin karanlık yüzü gibiydi...
Aldığım nefes, soluduğum hava, baktığım bu dünya, içinde olmadığım bir dünyayı yaşamaya devam etmek gibiydi... Bu uzun boşluk, bu sessiz ev, bu boş yatak... Bu bizsiz dünya kör bir kuytu gibiydi...
Özlemek her demde adını anmak gibiydi... Her sarhoşlukta sen olmak gibiydi. 
Gitmek bir daha hiç dönmeyeceğini bilirken beklemek gibiydi...

-Sayıklamalar-
13 Mayıs 2013

Aşk korkarken mi daha güzel?

Öyle ihtişamlı sözler söylüyor ki insanlar, dünya gözlerimize doluyor...

Ama anlatamadığımız tek şey insanlara, yankılanırken cümleler boşluklarımızda ve bir arzunun sıcağında büyürken avuntularımız ve aşk kelime kelime cümle olurken karanlıklarımızda, kaç kelimenin doğrusu olabiliyoruz ki ?

Aşk adı konmamış yalnızlığımızın esir düştüğü bir zindanken söylenmiş cümlelerin gölgesinde saklanıyoruz...

ve sormaya korkuyoruz....

Aşk korkarken mi daha güzel?

-Sayıklamalar-

Gibi

ayazı yok baharın...
özlemek
dokunmadan sevmek gibi
koklamadan duymak gibi kokuyu
üşümeden hissetmek gibi soğuğu
aklım
karmaşık
uzak yarınlarda
karanlık bir golge sanki
susmak,
gitmek,
her şey birbirinin zıttı gibi
kan ağlar gibi
ateşten yanmak gibi
korkudan tir tir titremek gibi
sen ve ben
ıssız bir çölde sessiz bir yalnızlığın izi gibi...


-Sayıklamalar-