Hep kendinizi düşündünüz... Hep sizler vardınız...
Sizin mutluluklarınız, sizin kırgınlıklarınız, sizin üzüntüleriniz...
İlkez kendimi düşünmüştüm oysa, ilk defa sadece kendime bırkamıştım kendimi kimseyi düşünmeden hani sizin her zaman yaptığınız gibi. Sonra zaman geçti bir baktım ki hepiniz yok olmuştunuz (belkide hiç olmamıştınız) sevgili kadim dostlarım...
Yine dillenmek istedim bir iki kelam bildirmek istedim sadece bir kez susup haksızlığınızı kabullenmenizi bekledim ki yanıldığımı farkettigimde gec de olmuştu...
A benim kadir kıymet bilmeyen nacizene dostlarım... Şimdi size bir elveda diliyorum ve gidiyorum... Şimdi size sadece "Bencilliğiniz" diyorum ve gidiyorum...
